DURRES- Jirí Menzel, djali i shkrimtarit dhe gazetarit Josef Menzel, i cili është fituesi çek i Çmimit të 'Gladiatorit të Artë' të Festivalit të parë Ndërkombëtar Veror të Filmit, që u zhvillua në qytetin bregdetar të Durrësit nga data 23 deri më 31 gusht 2008, deklaroi para se të largohej nga Shqipëria se ndjehet mjaft i kënaqur, që filmi i tij, "I shërbeva mbretit të Anglisë" u pëlqye nga audienca shqiptare. "Është një ndjenjë e mrekullueshme", - thotë Menzel, me thjeshtësinë dhe origjinalitetin e tij, kur shpreh dëshirën për të vizituar përsëri Shqipërinë, tek e cila shikon një potencial të madh për zhvillim. "E kam pranuar me kënaqësi ftesën e bërë nga ambasadorja çeke në Tiranë, E.S. Znj. Markéta Fialková për të vizituar Shqipërinë, pasi dëshiroj të shikoj më shumë nga ky vend i bukur", - tha Menzel.
Si e ndjeni veten në Shqipëri pas fitimit të 'Gladiatorit të Artë'?
Ishte një ndjenjë mjaft e këndshme. Kam përjetuar momente shumë të mira gjatë qëndrimit tim në qytetin e Durrësit dhe gjatë një ekskursioni në malin e Dajtit.
Çfarë do thotë ky çmim për ju?
Është si një qershi mbi tortë. Jam i lumtur kur filmi pëlqehet nga spektatorët. Në fakt ky film është menduar për publikun çek, por unë jam gjithmonë i gëzuar kur ai ka sukses edhe jashtë kufijve.
Çfarë dinit për Shqipërinë para se të merrnit këtë çmim?
Dija shumë pak për Shqipërinë, vetëm ato që lexoja në gazeta dhe që mësova nga historia. Kisha një ide komplet të ndryshme mbi Shqipërinë. Nga shokët shqiptarë të klasës kam qenë në një farë mënyre i informuar mbi historinë dhe situatën politike të Shqipërisë, çfarë po ndodhte në këtë vend gjatë gjysmës së dytë të viteve '90. Gjithë këto gjëra i dija, por e imagjinoja vendin më të varfër, që në realitet i tillë nuk është. Është e vërtetë që unë kam parë vetëm një pjesë të vogël të Shqipërisë, Tiranën dhe Durrësin, por ndërtimet e reja në këtë vend më habitën pa masë.
A mund të themi që Shqipëria do ju frymëzojë për filmin e ardhshëm?
Më pëlqen të bëj vetëm filma çekë.
Do dëshironit të vinit përsëri në Shqipëri?
Sigurisht. Kam rënë dakord me ambasadoren çeke në Tiranë, E.S. znj. Markéta Fialková për një gjë të tillë. E pranova ftesën e saj që të vizitoj edhe një herë Shqipërinë, sepse dëshiroj të shikoj më tepër nga Shqipëria, përveç këtyre dy qyteteve.
Si ia arritët të zgjidhnit këtë film, komponentët e të cilit ishin aq mirë të rregulluar?
Faleminderit. Para të gjithash është edhe libri aq i mirë, i cili është shkruar nga një prej shkrimtarëve më të mirë jo vetëm në Çeki, por edhe në Evropë, i njohuri Bohumil Hrabal. Libri është përkthyer në shumë gjuhë, duke përfshirë edhe gjuhën shqipe. Nga njëra anë ishte libri, i cili ishte tepër i mirë, nga ana tjetër kisha të drejtat e autorit, që më inkurajonte për ta realizuar filmin në një mënyrë sa më të mirë.
Jan Dít? është kamarieri i vogël guximtar, i cili bredh rreth e qark Evropës Qendrore. Ai është personazhi kryesor i filmit tuaj. Ju hëngri shumë kohë që ta krijonit këtë personazh?
Unë i zgjedh gjithmonë aktorët dhe aktoret në mënyrë të tillë që mos të kem nevojë të punoj shumë me ta. Kam luajtur me Dít?-n (Ivan Barney) në teatrot e Sofjes në Bullgari. E dija që do ishte më i përshtatshmi për këtë rol, pasi ai është një person me të vërtetë karizmatik. U mundova të gjeja në Çeki dhe Sllovaki një tjetër artist, që mund ta zëvendësonte, por asnjë nuk gjeta dot. Më është dashur të luftoj me producentët, të cilët e mbanin pak hundën lart. Sikur të kisha kërkuar për një aktor të tillë në SHBA, do ishte fare e lehtë, por filmi nuk do ishte aq i mirë. Kështu që vendosa pikërisht për këtë aktor dhe jam mjaft i kënaqur me të.
Pse vetëm veprat e shkrimtarit çek, Bohumil Hrabal?
Është e vërtetë që kam përdorur kryesisht punimet e Hrabal-it, por jo vetëm të tijat. Kam përdorur edhe veprat e shkrimtarëve të tjerë çekë, si p.sh. të Vladislav Van?ura. Është gjithmonë e rëndësishme të mbështetesh në një material shumë të mirë.
Duke qenë një nga legjendat e kinematografisë çeke, kur mendoni se një film ka një regjisurë të mirë?
Regjia është më e mira, kur nuk shihet; kur spektatorët vetëm shikojnë filmin dhe e harrojnë fare regjisorin; kur ata i harrojnë aktorët dhe skenën, dhe fokusohen vetëm tek filmi.
Si është Menzel në jetën normale?
I thjeshtë dhe i dashur. Luftoj shumë që t'i fsheh të metat e mia dhe të tjerët mos t'i shohin.
Çfarë mendoni për trendin e kinematografisë shqiptare?
Në qoftë se do zhvillohet si ndërtimet, që po përhapen në të gjithë Shqipërinë si kërpudhat, atëherë mund të them se kinematografia shqiptare po ecën në rrugën e duhur.
(s.g/GazetaShqiptare/BalkanWeb)
Post
Nessun commento:
Posta un commento