Londo sjell “Kopshtin e vishnjave” në Teatrin Kombëtar

Londo sjell “Kopshtin e vishnjave” në Teatrin Kombëtar


Lule vishnjeje me ngjyrë të bardhë që shkaktojnë ndjesinë e poetikës. Lule të përkohshme, që krijojnë në mënyrë simbolike edhe imazhin e kohës që ikën, do të mbulojnë skenën e sallës “Kadri Roshi” në Teatrin Kombëtar ku sot dhe nesër do të shfaqet pjesa “Kopshti i vishnjave” e Çehovit, me regji të Kiço Londos dhe interpretim të artistëve të talentuar të Akademisë së Arteve të Bukura në Tiranë. I pyetur nga gazeta “Albania”, regjisori Kiço Londo tregon se “vepra është përkthyer para 50 vitesh, më 1957-n, nga intelektuali i klasit të parë Sejfulla Malëshova. Është një përkthim shumë serioz dhe cilësor që vihet për herë të parë në vendin tonë”. Sipas Londos, sot dhe nesër, kjo shfaqje, nën interpretimin e studentëve të Akademisë të Arteve, do të jetë një paraqitje tepër dinjitoze. Sigurisht që nuk mund të pretendohet që të arrihet niveli i premierave të interpretuara nga artistët profesionistë të TK-së, por rëndësi, siç thotë edhe Londo, ka që shfaqja të transmetohet me seriozitet dhe në mënyrë dinjitoze nga studentët. Shfaqja është tepër e vështirë për t’u realizuar, sepse çdo vepër e Çehovit parashtron probleme të tilla. Jo më kot, Kiço Londo është i apasionuar pas krijimtarisë së autorit të famshëm të literaturës ruse. Ajo është e gjitha një farsë e mbushur me elementë simbolikë dhe me gjetje të ndryshme që ndihmojnë të theksohet më mirë bota e brendshme, konfliktet, ngjarjet, marrëdhëniet mes personazheve. “Në fund të fundit, noti mësohet në det të thellë, kështu edhe sfidat bëhen me vepra të vështira”, - shprehet regjisori Londo, teksa e pyesim se si ka mundësi që një vepër, që konsiderohet me kërkesa dhe vështirësi për t’u realizuar, u besohet studentëve të Akademisë së Arteve... Përsa i përket pjesës “Kopshti i vishnjave” të Çehovit mund të thuhet se është një vepër që i korrespondon një karakterizimi të dyfishtë, duke u titulluar herë dramë dhe herë komedi, ashtu sikundër edhe shumë vepra të tjera të këtij autori. Vdekja e Firsit me të cilën zgjidhet pjesa mund të konstatohet fare lehtë se nuk është tragjike. Firsi është i vjetër, i dalë mode ashtu si bota që ai përfaqëson. Ndaj vdekja e tij regjistrohet në rrjedhën normale të ngjarjeve. Edhe çiftet nuk duken të lidhur nga një dashuri e parrënueshme ndaj edhe ndarja e tyre në të vërtetë nuk mbart asgjë tragjike. E gjithë pjesa është e mbushur me situata komike. Sjellja e personazheve përballë realitetit të bën për të qeshur. Aristokratët vazhdojnë të luajnë dhe të shpenzojnë para, të cilat ata nuk i zotërojnë më. Por ajo që i jep aspektin e padiskutueshëm komik vjen nga ritmi që krijohet për shkak të ndryshimeve të shpejta të regjistrit, loja e fjalëve, etj.

P.GROSI
11 Korrik 2007